[ad_1]
Merhaba ben İzmirden Yasemin. 45 yaşında, 1.70 boyunda, 70 kilo, esmer güzeli, dul bir kadınım. 4 sene önce kocamı kalp yetmezliğinden kaybettim ve 4 yıldır bu koca dünyada oğlumla yapayalnız kaldım. Kocamdan kalan dairenin kira geliri ve maaşımla geçinip gidiyoruz. Oğlum oturduğumuz ilçenin futbol takımında top oynuyor, bir gün bana, “Anne yarın çok önemli bir maçımız var, sen de gel beni izle!” dedi. Fakat ev işlerinden dolayı ilkten reddetsem de kıramadım, “Tamam, gelirim!” dedim. Maç Pazar günüydü. Gittiğimde stadın önü tıklım tıklımdı. Nereden bilet alınır, nereden maça girilir hiç biliyordum. Hiç stada gitmemiştim ki. Etrafıma bön bön bakınırken, o sırada oğlumun arkadaşı İlhan geldi ve “Merhaba Yasemin teyze, hayırdır, maça mı geldin?” dedi. Ben de onu selamladıktan sonra, maça geldiğimi, fakat ne yapmam gerektiğini bilmediğimi söyledim. İlhan da, “Ben hallederim Yasemin teyze!” dedi ve biletlerimizi kestirdi.
[ad_2]